1 Haziran 2014 Pazar

İsteme günü ve kalbi titreyen Zeynep

Çay demledim içer misiniz? :)) Sizlere çay ikram edeyim, çaylarımızı içerken de söz taktığımız günkü yaşananları sizlerle paylaşayım ne dersiniz? :) Bunu anlatmak için geç bile kaldım sanırım :D Neyse her şeyi baştan anlatıyorum; 
Şimdi başlıyor serüven. Her genç kızın en güzel ve heyecan dolu günlerinden biridir isteme günü. Benimkisi de aynen öyleydi. O gün ne giysem? Nasıl konuşsam? Nasıl hareket etsem? Ve daha bir ton soru beynimi tırmalıyordu. Bir yandan endişeli bir yandan da heyecanlıydım. Endişeliydim çünkü , Sevdiğim Kazakistanlıydı, ailemin ne tepki vereceklerini bilmiyordum. Onun varlığından haberleri vardı fakat henüz tanışmamışlardı... Olaydan bir hafta önce Amanko Kazakistan'dan Türkiye'ye gelmiş ama bana süpriz yapmak için söylememişti. Sevda diye bir arkadaşımız var. Daha doğrusu kardeşim gibidir kendisi :) İşte Sevdayla konuşuyorduk facebooktan, bana dedi ki : ''Abla ben iyi değilim, bayraklıda buluşalım mı?'' Ben de şaşırdım, normalde o aralar dışarı çıkabilecek durumda değildim ama yine de çıktım. Sevdanın dediği yere gittim. Tabi geç kaldım bir de. Koştur koştur vardım. :D Tam merdivenlerden inerken diğer tarafta Amankoyu görür gibi oldum. Arkamı dönüp tekrar baktım evet o! Ben tabi Şok! Meğer Sevdayla iş birliği yapmışlar bu süpriz için. :)) Neyse bu 1 yıllık ayrılıktan sonraki ilk buluşmaydı. Tam 1 sene birbirimizi hiç görmeden beklemiştik. :)) O gün benim için mutluluğun yağmur gibi yağdığı bir gündü. Oturup bu isteme olayı hakkında konuştuk. Nasıl yapsak? Ben teyzemden yardım alacağımı söylemiştim. Sağ olsun teyzem annemle konuştu. Annem başta çok kızdı, direk ona söylemediğim için. Ama bir bilse bunun benim için ne kadar zor olduğunu. İsteme olayından önce teyzem ve amcamın yardımıyla Amanko bizimkilerle tanışmak için bize geldi. Bu ilk tanışmaydı ve o da çok heyecanlıydı. Bizim adetlerimizde kadın erkek ayrı odalarda oturuluyor daha rahat oluyor. O yan odada babamlarla takıldı bir müddet. Sonra ev kalabalığı azalınca annemle daha çok sohbet edebilme imkanı buldu. :)) O gün anneme çaydanlık takımı almıştı. Annem saklıyor şuan bi kere gördüm daha göremedim :D :D

şte olaylar bu şekilde gelişirken, sevgili Kayınbabam ve Kaynanam yola çıkmışlardı. Hem bizimkilerle tanışacak hem de söz takacaklardı. Ve o gün geldi çattı.....
Şaşkın, heyecanlı ve tedirgin bir şekilde hazırlanmaya başladım. Evdekiler merakla bekliyorlar, benimse kalbim çıktı çıkacak.. Elimden geldiğince sade olmaya çalıştım. Çok boyalanmadan bir göz makyajı yapıp giyindim. Akşam üzeri geldiler. Ama ben o saate kadar hop oturup hop kalktım. O gün evimize başka akrabalar da gelecekti. Çünkü o hafta büyük halamızı kaybetmiştik.. Allah'ın takdiri.. Bunda da bir hayır vardı diye düşündüm. O gün annemin iki dayısı , amcam ve teyzemler de geldiler. Ev ana - baba günüydü anlayacağınız. Ben böyle geçeceğini hiç tahmin etmemiştim. Annem de babam da çok nazik karşıladılar. Kaynanamla tanıştığımda bana bakışları , içten sarılmasını asla unutmuyorum. Her seferinde elimi tutup kızım , zeynebim deyişlerini de unutamam. :)) Daha sonra kayınbabam da beni görmek istedi. Bir odada görüştük , konuştuk. Beni ve ailemi çok beğendiğini söyledi. O kadar mutlu oldum ki. Çünkü bu  kadar olumlu geçmesini hiç beklemiyordum. :)) Sohbet muhabbet derken , kız isteme konusu açılmış, babam burda yaşamamız konusunda ısrar ediyormuş. Tam da o sırada annemin dayısı ve amcam devreye girmiş. Yani ben dört ayak üstüne düştüm o gün. Sanki Allah tarafından yardım gönderilmişti. :))) Dayılar ve amcam sayesinde iş tatlıya bağlanmış. Sonra Amankonun kadim dostlarından Muratbek arkadaşımız ( sağ olsun bizi hiç yalnız bırakmadı ) arabadan hediyeleri getirdi. Kazakistan'dan getirilen hediyeler. :)) Anneme ve babama Kazak geleneksel kıyafetleri , kuru yemişler , çay , çikolatalar .... Yani geçen senelerde aklıma bile getiremeyeceğim şeyler gerçek oluyordu... Sıra gelmişti söz takmaya. Bir önceki yazımda da belirttiğim gibi kazak geleneklerine göre söz günü kıza 'Küpe' takılıyor. Ama ben kapalı olduğum için bileklik almışlar Rusya'dan. Bilekliği taktı bileğime kaynanam. Yazarken bile tekrar yaşıyorum o heyecanı :). O günü bu kadar kolay atlattığıma inanamamıştım. Allah'a dua ettim her namazda. Şükür ettim. Hala daha ediyorum. Şimdi o günden hatıra kalan bir kaç fotoğraf göstereyim :) ;



Bunlar benim hediyelerim :))))))))))

Bu da kaynanam ve ben :)

Bu da bilekliğim. O günden beri hiç çıkarmadım :))

Kaynanamın sol tarafında duran takım elbiseli benim sözlüm Amankon, Ve sağ tarafında duran gözlüklü de kadim dost Muratbek :)))))))))))))
****************************************************************
İşte benim isteme serüvenim böyleydi. Bakalım bundan sonrası nasıl gelişecek. Takipte kalın. :)

1 yorum: