Kiril alfabesini de çözdükten sonra açtım facebooku başladım araştırmalara, önce sayfalar sonra gruplar en sonda da kişileri keşfettim. İlk kez Kazakistanlı insanlarla iletişim kurmaya başlamıştım, korktum , çekindim... Nasıl konuşacağım? Neyce anlaşacağım? Acaba dilleri nasıl ki? Ben yabancı dil olarak sadece ingilizce biliyordum bir de bir kaç kelime korece... Ama şaşırtıcı bir şey fark ettim ki büyük bir çoğunluğu az veya çok Türkçe biliyordu! Benim daha yeni yeni keşfettiğim insanların benim kültürümden,ülkemden çoktaaaaan haberi varmış meğer! Nasıl daha önce bilemedim diye söylenmeye ve birazda utanmaya başladım o an. O insanların Türkiye'ye karşı sevgileri ve ilgileri karşısında kendimi Kazakistan'a geç kalmış hissettim. Böyle karmaşık duygular içerisindeyken bir yandan da kazak kültürünü keşfetmeye devam ediyordum tabi. :)))
Günden güne Kazakistanlı arkadaş sayım arttı; 5 , 10 , 20 , 30 derken baya baya girmiştim o camiaya. :)) Türkçe bilenlerle çok güzel arkadaşlıklar kurdum, onlardan bir çok şey öğrendim. İlk bilgilerimi , İlk kelimelerimi hep arkadaşlardan öğrendim zaten. Yani tam yerinden öğrendim her şeyi , kaynaklarım sağlamdı. Çevrem genişledikçe genişledi ben bile hala şaşırmaktayım nasıl bu kadar içiçe olabildim ? Bir mıknatıs gibi çekti kendine beni Kazakistan'ım. :))
Ben de bu kadar tecrübe ve bilgiyi kendime saklayacak kadar bencil biri değilim. O yüzden bu blogu kurdum ve adım adım Kazakistan keşfimi sizlerle paylaşacağım. O kadar güzel şeyler yaşadım ki anlatmak için sabırsızlanıyorum ama her şeyin bir vakti var. Görüşmek üzere :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder